Çizgilerle ayırdılar bizi, hepimizi.
Oysa ben çok severdim çizgileri, farklılık da güzel ama bu öyle değil.
Ayırım bu, ayrılık bu.
Sonra biraz esnettiler çizgileri. İttik biz çizgileri, tüm gücümüzle ittik.
En çok da sen ittin. Tüm gücünle ittin.
Esnedi biraz çizgi, yakınlaştın mı peki öteki taraftakilerle.
Bak işte ben de “öteki” dedim. Hayır! Yakınlaşmadın. Yine aranda “çizgi”.
Sen öyle san istedi onlar. Biliyorlardı ki zaten esneyeceğini.
Şimdi, bir şey başardım sanıyorsun.
En ucuna kadar yürüdün çizginin en sonuna kadar, meğerse en başından beri oradaymış.
Ama en çok sen ittin, tüm gücünle ittin.
Comments