Potpuri

Nazımın yirmiüçsentlik askerinin silah şarjöründe tanışan 

iki soğuk mermi sıkılsın vücuduma. Çok değil iki el. Fazlası ziyan Yok tüfeklerin merhameti biz insanlar kadar. Yahut bulutlar öldürsün beni, bulutlar bir kere de öldürsün beni. Göğe baktığım sırada boşalsın sıcak kanlar vücudumdan. Acele etmeyin beni kurtarmak için. Kurtaramayın. Sevgi duvarını yıkın ve mezar taşımı 

dikin yerine, vasiyetimdir. "Saadeti tanıyamadan gitti" yazın mezar taşıma. Fahriye Ablanın yanına gömün beni, ikinci vasiyetimdir. Hemşehri sayılırız hem. Toprağın altında hepimiz hemşehriyiz aslında ya, neyse. Ölmek kolay değil ya kardeşler, yaşamak da kolay değil. Hem belki ölünce biz de iyi adam oluruz…